Klaartje en de Webchair

2-10-2008

Iedere keer als ik in een nieuwe klas kom, zie ik weer allemaal waardevolle, bijzondere kinderen. De een wat drukker, creatiever, sportiever, met meer doorzettingsvermogen of enthousiaster dan de ander, maar allemaal wil ik ze graag beter leren kennen en zijn ze me even waardevol. Het blijven immers kinderen.

Een vervanging deze week bracht me een bijzondere situatie...
Ik verving in de groep 5/6 waar ook Klaartje (verzonnen naam) zat. Er is niets mis met deze hardwerkende en vrolijke meid, een prachtig kind om in de klas te hebben! En toch is er wel 'wat bijzonders' met Klaartje, ze heeft een bed op school staan waarop ze na de pauze even gaat rusten of slapen.

Ik herinner me nog letterlijk wat er tijdens een gesprekje tussen mij en Klaartje (over haar ziekte en de gevolgen op school) vanmorgen gezegd werd.
Buur van Klaartje: "Je ziet zo ook niets aan Klaartje!"
Klaartje glimlacht.
Meester Jeroen met een dikke glimlach: "Nou, ik wel hoor..."
Verbaasde gezichten van Klaartje en haar buur zijn het gevolg, waarop Klaartje zegt: "Alleen ben ik snel moe en heb ik vaak rode wangen."
Meester Jeroen: "Nou, ik zie een hardwerkende en vrolijke meid die gelukkig ook nu weer een dikke smile op d'r gezicht heeft. En die rode wangen staan je ook gewoon heel goed, daar is niets mis mee!"
En je raadt het vast al, de glimlach op Klaartjes gezicht werd nog groter en ik dacht zelfs te zien dat haar wangen wat roder werden. En dan vast niet omdat dit korte gesprekje zo vermoeiend was...

's Middags staat er achter haar tafeltje een bijzonder apparaat (zie foto hiernaast) en is Klaartje niet op school. Zo gaat dat nu al haar hele schoolloopbaan, maar sinds kort is er wel wat prachtig nieuws. Om half twee wordt de Webchair (de bijzondere stoel/ apparaat) aangezet. Een verbinding wordt opgestart (Skype) en even later verschijnt het vrolijke gezicht van Klaartje op het scherm. Ze ligt thuis op bed met een laptop voor zich. We zwaaien naar elkaar en ze reageert zelfs spontaan op mijn knipoog!

Het is wel even wennen hoor! Ik had wel eens van deze manier van lesgeven gehoord en er wat over gelezen, maar nu sta ik daar ineens zelf plotsklaps in volle actie met dat prachtige ding. Moderne techniek is toch geweldig (als het werkt)! Mijn eerste kennismaking/ les met de Webchair heeft een enorm positieve indruk op me gemaakt, want alleen op deze manier kan Klaartje vanmiddag toch (maar kort en een beetje) bij ons zijn!

Op de foto hiernaast krijg je een beetje een idee hoe dat er uitziet in de klas.

Natuurlijk moest er ook wat mis gaan. Nét voordat ik de les wilde afsluiten maakte Klaartje met woord en gebaar duidelijk dat ze niets meer hoorde. "Hallo Klaartje... Klaaaaaaartje... test 1,2,3..." Maar toch hoorde ze me niet meer. Wat bleek... de batterij van het microfoontje dat ik om had was op. Met grote letters schreef ik op het bord: "Batterij is op. We zijn toch klaar. Misschien tot een volgende keer Klaartje! Doeidoei!"Met haar kenmerkende glimlach en een uitbundig over en weer gezwaai nemen we afscheid.

Klaartje, bedankt voor vandaag, bedankt voor je dikke smile. Je bent een toppertje!

Artikel op de website van Ziezon (landelijk netwerk ziek zijn & onderwijs)
De gebruikte naam Klaartje is verzonnen om dit artikel niet te persoonlijk te maken.
(bron van de kleine foto bron van de grote foto)